ZCFC door de jaren heen
Onze historie 1981-2006
Nietjes uit Oostblok
Staat Piet er goed op bij de ZCFCaanhang, penningmeester Douwe van der Schaaf bepaald niet. Hij is door de raapploeg van de Goal in de ban gedaan. Plotseling waren de grage rapers geconfronteerd met een grote hoeveelheid inferieure nietjes uit het Oostblok waardoor ons lijfblad, voordat het in de brievenbus glijdt, al van armoede uit elkaar is gevallen. Een val maakt dat seizoen ook het elitekorps; het degradeert na een seizoen alweer uit de eerste klasse. Hoewel de prestaties verre van over naar huis te schrijven zijn, draait de kantine als een tierelier. Voor een hap en een snap rolden niet minder dan 45.000 (!) guldentjes over de toonbank (lees: bar). Half december 1997 loopt de kerk aan de Stationsstraat vol voor de herdenkingsdienst van erevoorzitter Gerrit Pos, een van de oprichters van de club. Een man die ervoor zorgde dat de naam ZCFC nog steeds met veel respect wordt genoemd. Vandaar ook dat Zaandammer Cees Roubos ‘ja’ zei, toen hem gevraagd werd om de fakkel van trainer Broekema over te nemen. De nieuwe coach krijgt steun van manager Dirk Slootweg die op zijn beurt de gouden Rinus Segveld gaat vervangen. Steun voor een fusie met BlauwWit krijgt voorvechter Van Tellingen van het aimabele lid Peter van den Dongen die als schuilnaam Waldo heeft. Onder het motto ‘Komt allen tezamen’ wil Peter ook buurman PSZ in de samensmelting betrekken. Eind december 1998 en maart van het volgende jaar krijgt de club weer twee onheilstijdingen voor de kiezen. Het overlijden van oud-voorzitter Jan Duyvis sr. en secretaris Jan Pos raakt alle ZCFC’ers diep in het hart. Net zoals de dood van de pas 51-jarige Egbert Stoter.
Mopperploeg
In de geest van de overledenen moet ZCFC niet te lang stilstaan bij dit verdriet. Dat doet het ook niet. De teamchef van de BootsmanExpress tikt al seizoenenlang zijn vingers blauw, blijven de onafscheidelijke broers Jan en Simon Kaper biertjes tappen en kijkt iedereen uit naar de gedichtjes van Frits May. Dat doet ook trainer Roubos. Hij is er ingeslaagd om ex-international van Turkije Mustafa Yücedag na veel vieren en vijven te strikken. Als invaller scoort de voormalige prof van onder andere Ajax en PEC Zwolle in zijn eerste wedstrijd prompt een doelpunt. Blijkbaar ging hem dat niet in de koude kleren zitten, want Mustafa was vervolgens in geen velden of wegen meer te bekennen. Dat geldt op een gegeven moment ook voor het materiaal van de mopperploeg. Er is groot alarm geslagen, daar de mopperaars een heiblokje, boomzaag en schuurmachine missen. Ronduit verheugend is het nieuwe meubilair in de kantine waar iedereen zich na de zege op Blauw-Wit lachend in nestelt. Ook Piet van Tellingen verkeert in opperbeste stemming. Hij doet ten faveure van Maarten Schellekens afstand van de troon in de wetenschap dat ZCFC voor de 2e klasse behouden is gebleven.
Voorzitter Maarten Schellekens blijkt een bezige bij. Hij trapt niet alleen zelf tegen een balletje, maar deinst er niet voor terug om ook wedstrijden te leiden. Vandaar dat hij zijn ongerustheid ventileert over een ware mollenplaag die ZCFC al weken in een wurgende greep houdt. Paniek straalt bij de start van de competitie 2000 – ’01 ook Jan Dorjee uit. Onze wedstrijdsecretaris meldt dat er voor de eerste wedstrijddag liefst 30% van de spelers niet beschikbaar is. Dorjee is door het dolle en schroomt niet om tot sanctie over te gaan wanneer Zetters met een kulsmoesje afbericht geven. Het volgende is voor hem op heilige zaterdag absoluut uit den boze: marktbezoek, stofzuigen, caravan opknappen, aardappelen schillen, verjaardagen, familiebezoek en natuurlijk kantklossen om de Zaanstad Cup. Volgens dezelfde Dorjee is het bij de club 2 voor 12. De resultaten zijn van hoog tot laag om te huilen. “Als de mentaliteit,” laat hij de alarmbellen luider dan ooit rinkelen, “niet verandert, dan bestaat ZCFC over tien jaar niet meer!”
Redding nabij
Wanneer de nood het hoogst is, is meestal de redding nabij. Jaap Meijer wordt de nieuwe trainer, maar eerst fungeert Rob Broekema nog als interim-trainer als opvolger van de voortijdig opgestapte Cees Roubos. Het staat allemaal in het huisorgaan Goal, dat al jaren met de meeste toewijding wordt geredigeerd door Hilde Grabijn. Zij verdient dan ook een bloemetje, net zoals Wim Heine die voor zijn 300e duel in het zonnetje wordt gezet. Deze ‘Kromme’ begint al aardig tot het meubilair van het Zaanse Oranje te horen. Dat waren zeer beslist Dirk Pos, Jo Barendsma, Klaas Geugjes, Joop Segveld en Piet Wolters. Markante clubmensen die ons de afgelopen jaren zijn ontvallen. Op zulke momenten besef je dat het leven wel heel erg snel gaat. Dat moet zeker Piet Klokman ondervonden hebben. Piet stopt weliswaar na 29 jaar als bestuurder, maar blijft actief als barkeeper en lid van de mopperploeg. Daarin zit ook Jan Duyvis jr.. Tijdens de ledenvergadering wordt hij tot erelid benoemd. “Kennelijk,” zegt hij ietwat beschaamd, “heeft mijn bijdrage aan de vijfde colonne zijn uitwerking niet gemist.” De staande ovatie die daarop volgt, geeft de voormalige vleugelspeler dan ook vleugeltjes.