ZCFC door de jaren heen

Als melktanden

De sportieve resultaten waren, zeker wat het topteam betrof, om te huilen. ZCFC streed in de 2e klasse het hardst om de spek-enbonenprijs. In die periode wisselde de vereniging namelijk net zo hard van trainers als een kind zijn melktanden. Frank Bruijnesteijn ging, Jan Dahrs kwam en werd bij de eerste zonnestraal reeds opgevolgd door Janosz Beke. De tot Spanjaard genaturaliseerde Hongaar kon het vlaggenschip niet meer voor degradatie behoeden. De klad zat er stevig in, want ook zijn opvolger, de beroemde exgoalgetter Cees Groot van Ajax, kon er geen chocola van maken. Dus zag de elftalcommissie zich genoodzaakt om weer de transfermarkt op te gaan. Het wist voor het seizoen 1984-’85 Zaandammer Lex Blank voor deze gewichtige job te strikken. Het was gelukkig niet alleen kommer en kwel. Dette van Dongen scoorde er voor het vrouwenteam lustig op los en ere-voorzitter Gerrit Pos liet elke zaterdag zijn grensrechtersvlag bij het 14e wapperen. In dit goudenbenenteam ontbrak al een poosje Bouwe Bakker, de stofzuiger die kon douchen zonder dat zijn onafscheidelijke sjekkie nat werd. De ere-voorzitter miste hem ook, want die kon stichtelijke woorden, zoals “je mag weleens naar de kerk gaan, Bouwe”, niet meer kwijt. Toen BB weer fit was en de ex-president het woord tot hem richtte, wist Bouwe al hoe laat het was. “Ome Gerrit, ik ga heus wel naar de kerk. Maar dan wel op maandag. Dan is het er namelijk niet zo druk…”

Michael Jackson

Lachen en feesten, daar draaien ZCFC’ers hun hand niet voor om. Zo traden masseur Ed de Jager en sterspeler Hans Manuputty in De Inzet op als respectievelijk smartlappenkoning en Michael Jackson. Terwijl in huize Henk Wolters dochter Jill ter wereld werd geholpen, klauterde het keurkorps van Lex Blank gestaag uit het zwarte gat. En als je dan na een thuiswedstrijd de kantine in kwam, knalde Hazes uit de luidsprekers, stond Johan Wolters gehaktballen te draaien en lepelde Piet van Tellingen de overige uitslagen op. Met enige weemoed dacht je op zo’n moment terug aan de bouwval op het Oostzijderveld. Daar dromden Zaankanters van andere verenigen samen en wachtten zij op het moment dat Gerard Grabijn de microfoon ter hand nam. Je hoort het Gerard nog roepen: “Reigerboys-Marken 2-0.” Hoongelach was vervolgens zijn deel, want dan klonk het massaal: “Nee Gerard, het moet Rijnsburgse Boys zijn.” Natuurlijk wist Gerard dat, maar hij hield deze grap er tot ieders vermaak gewoon steevast in. Schitterend, niet te evenaren. De resultaten van het vlaggenschip waren in die periode (1985-’90) niet om van de daken te schreeuwen. Het ‘luctor et emergo’ (Ik worstel en kom boven) deed eerder opgeld. En als het er op het veld niet van kwam, dan stortte Zet zich met veel elan in het feestgedruis. Zo werd er voor het 55-jarig jubileum een pianist, drummer en gitarist tegelijk gezocht. Dit alles ter meerdere eer en glorie van Lex Blank en Hans Manuputty. Zij kregen – zeer toepasselijk – als duo Blank en Bruin met hun wereldnummer ‘Zilvermeeuw’ de mensen op de banken. Dat was, ondanks de terugkeer van de vermaarde Jaap Meijer, helaas niet bij het topteam het geval. Maar het verenigingsleven bloeide. Zo won de 5-jarige Arko Roepert een kleurplaatwedstrijd en toog de selectie voor de nodige teambuilding naar het Duitse Bödefeld. Daar, in de herberg van Herr Otto Steinkögler, ging de gratis schnaps van hand tot hand, maar meestal verdween de goedkope likeur linea recta in de plantenbak.