Overuren

Het bestuur van ZCFC maakte in die tijd overuren en deed dat zonder voorzitter Piet Janse, die na 17 jaar wegens een minder goede gezondheid uit het bestuur stapte. Nieuwe voorzitter werd D. Slop die eerder die functie in de jeugdcommissie had vervuld. Ook de gewaardeerde trainer Jan Eshuijs vertrok en werd opgevolgd door J. van der Vaart. Als speciale jeugdtrainer werd Jan Stolp benoemd. Gerard Grabijn – alleskunner in de club – nam het beheer van het clubhuis over van Piet Wolters. De lijst van topscorers in het seizoen ‘72/’73 werd aangevoerd door M. van der Vlis, Piet Zwier en G. van den Berg (allen 13 goals). Rinus Segveld bleef steken op 11, gevolgd door Jan Suurland en Piet van der Brugge met 10 doelpunten. Het besluit om te verhuizen naar sportpark De Kalverhoek was dus genomen, maar het zou tot augustus 1979 duren voor het zover was. Zes jaar bleef ZCFC dus nog op sportpark Oostzijderveld. Een tijd waarin daar de boel moest worden onderhouden maar steeds meer het verlangen naar het nieuwe groeide. Er verschenen wel dug-outs. VVZ, die onze opstallen zou overnemen, wilde alvast met de bouw van een trainingshal naast ons clubhuis beginnen. Dat was voor Zet te kort door de bocht, want inmiddels was duidelijk dat de aanleg van Kalverhoek nog lang niet stond te gebeuren. Allerlei financiële problemen kwamen om de hoek kijken en met name de verwerving van het complex van PSCK aan het Kalf verliep niet vlot. Nadat deze club uiteindelijk een noodaccommodatie had betrokken kwam er schot in, maar aan een exacte verhuisdatum durfde de gemeente zich niet wagen.

Horloge en radio

Op 1 december ’73 werd in de kantine ‘een grootse bingoavond’ gehouden, met volgens de aankondiging ‘fantastische prijzen’ zoals een radio, een horloge, een rollade en een diner voor 2 personen in De Walvis. In Goal werd het organisatieschema voor de club gepresenteerd. Naast de gebruikelijke eenheden als bestuur, elftalcommissie en niet te vergeten de klaverjascommissie, waren er nieuwe functies als: bediening radiokamer (Piet Klokman en Gerard Grabijn), masseur (Piet Joosten), clubarts (Gerrit van den Dongen) en een reclamebordcommissie (Siem Riensema, Rob Meijer en Klaas Zwolsman). De lagere elftallen maakten voor de uitwedstrijden voortaan geen gebruik meer van de (dure) spelersbus. In januari ’74 besloot het bestuur voortaan voor carpooling (hoewel dat woord toen nog niet bestond) een kilometerprijs te geven, mits de afstand groter was dan 15 km. Maar, zo stond in Goal, “wij hopen dat de meeste autobezitters hiervan geen gebruik zullen maken.”

In Goal haalde redacteur Wim Laanstra flink uit naar de ongeselecteerde senioren. Van de trainer had hij gehoord (zelf was ie blijkbaar ook niet altijd present) dat slechts 10 à 12 spelers de training bezochten. Dat kwam neer op 10%. Volgens de schrijver kon het wegblijven toch niet worden verklaard doordat de televisie zo interessant was. Laanstra had bij zijn rondgang langs de velden ook moeten vaststellen dat het met de mentaliteit van veel ZCFC’ers niet best was gesteld. “Jullie laten het moede hoofdje wel erg snel hangen als jullie op achterstand  zijn gezet.” In maart ’74 paste het bestuur het kantinereglement aan. Het was voortaan verboden om alcoholische dranken te verkopen aan personen onder 16 jaar; op toernooidagen mocht pas worden getapt als de laatste wedstrijd was afgelopen. “Dat geldt ook voor bezoekers’, stond er nadrukkelijk bij.

Verbaasde trainer

Het seizoen 1974/’75 begon met het volgende bestuur: D. Slop, J. Duyvis sr., J. Pos, B. van den Dongen, J. Alberts, P. Klokman, H. de Jager, T. Marbus, J. Kan, P. Bes en R. Segveld. Als wedstrijdsecretarissen stonden genoteerd: B. Baljet, H. de Jager en A. Moerenhout. Het 1e elftal was niet best begonnen en dat bracht trainer J. van der Vaart ertoe zijn verbazing uit te spreken over de geringe belangstelling van de kant van de supporters. “Ik wil niet stellen dat de aanhang een elftal steeds kan laten winnen en dat de prestaties door aanmoedigingen omhoog schieten, maar het stimuleert de spelers wèl. Dus, ZCFC’ers, kom massaal naar de wedstrijden van het eerste. De spelers zullen u dankbaar zijn.” Het aantal leden was in ’74 teruggelopen van 437 naar 410. Dit ondanks de 2500 folders die alvast in Plan Kalf en omgeving waren verspreid, vooruitlopend op de ingebruikneming van het nieuwe complex. Ook de christelijke basisscholen waren befolderd. De club telde inmiddels wel 120 donateurs. Het verzamelpunt voor de uitwedstrijden was niet langer de Noorderkerk maar de kantine. Het seizoen ‘75/’76 begon met een nieuwe voorzitter. J. Duyvis sr. had die taak van D. Slop overgenomen. Nieuw in het bestuur waren aangetreden Henk Noord (kantinezaken) en Piet van der Brugge (Goal en pr.). Als trainer werd Dick Schuerman benoemd, eerder succesvol keeper bij ZCFC. Jeugdtrainer werd Jan Westrik die D. Valkonet opvolgde. Het bestuur liet in Goal weten: “We durven haast wel stellen dat ook u – evenals het bestuur – zeer ingenomen zal zijn met deze twee heren.” Kampioen werden het 5e en Junioren A3. Minder te spreken was het bestuur in het jaarverslag over de trage gang van zaken met betrekking tot De Kalverhoek. “Volgens de laatste gegevens staat zelfs de datum waarop met aanleg wordt begonnen nog niet eens vast. Bij de gemeente blijken de geldmiddelen te ontbreken.”