Freek de Jonge

Half mei 2002 loopt de hele Zaanstreek uit voor Freek de Jonge. De cabaretier, die zijn liefde voor ZCFC nooit onder stoelen of banken heeft gestoken, heeft een elftal van bekende Zaanse spelers gevraagd om te sparren met ZCFC 6. De echte wedstrijd speelt Freek later in de stampvolle kantine waar hij met een paar geweldige anekdotes de zaal plat krijgt. Dat deed bijna het topteam ook. Het mist op een haar na promotie naar de eerste klasse. Plat op de grond lag op een gegeven moment ook de rechtsbuiten van het 9e . De brave borst werd door een speler van Hellas 2 een tand uit de mond en een blauw oog geslagen. De politie moest er aan te pas komen, omdat de speler in kwestie aangifte had gedaan. Een incidentje, niet meer en niet minder. Want normen en waarden staan bij Zet hoog in het vaandel. Er komt zelfs een eigen kledinglijn op de markt, zodat de nieuwe oefenmeester Martin de Groot en zijn staf hun nieuwe, zogenaamde coachjassen voor de hoofdtribune showen. In de bestuurskamer keek op dat moment Maarten Schellekens samen met zijn opvolger Jan Westrik een nieuw rapport van de gemeente in. Er wordt geopperd om samen met VVZ en tennisclub Zaanstad een nieuw complex in het Jagersveld te betrekken. Zal dit na het Westzijderveld, Achtersluispolder en Oostzijderveld de verhuiswagen in De Kalverhoek wederom doen voorrijden?

Afscheid en taxi’s

ZCFC gaat nu op naar de 100. Wat zal er in de loop der jaren veranderen? Niemand die dat weet. Het is net zo onvoorspelbaar als de uitkomst van een voetbalwedstrijd. Wat ongetwijfeld moet blijven is het intieme van onze bijzondere club. Een vereniging waar je huilt en lacht, waar niemand zich boven de wet verheven voelt. Dat tekent ZCFC. De sportieve drive moet er altijd zijn. En daar mag een stuk gezelligheid niet bij ontbreken. Er moet wel meer gelachen worden. Net zoals die keer dat de Zaanse entertainer Matthias de Boer naar het clubhuis op het Oostzijderveld kwam. “Ja, beste mensen,” opende Matthias de avond, “we zijn hier bijeen om afscheid te nemen van jullie trainer.” Iedereen was met stomheid geslagen. Er klonk een verontwaardigd gemompel: afscheid, afscheid? Van wie dan wel? Matthias wist niet beter dan dat Jaap van der Vaart de club ging verlaten. Jaap was echter pas als nieuwe trainer aangesteld… Laat op die avond stond het clubhuis vol in de schijnwerpers. Het waren de lichten van liefst drie taxi’s die het terrein kwamen oprijden. Een van de chauffeurs vertelde dat hij gebeld was door ene meneer De Boer en snapte niet dat hij vijf taxi’s had besteld. “Verderop, in de buurt van het Hoornseveld,” vertelde de man woedend, “rijden nog een paar van mijn collega’s rond.” De aap kwam snel uit de mouw. Matthias vertelde met droge ogen dat hij eerder die avond een taxi had gebeld. Niet eenmaal, maar vijfmaal had hij de taxicentrale aangeroepen. Al zijn oproepen bleken tevergeefs. Op de vraag waar meneer De Boer opgehaald moest worden, had Matthias in al zijn onschuld geantwoord: “ZFC. Ik zit al enkele uren bij ZFC op een taxi te wachten…”.

Februari 2006: onze afdeling G-voetbal krijgt op het Zaanse sportgala een cadeau van s 1700. Bovendien kan hun, door vandalen vernielde, bus weer rijden. Na een lange winterstop wordt weer gevoetbald. Ons clubhuis heeft een nieuw plafond en er liggen meer plannen klaar. Alle ZCFC’ers moeten op de foto voor de door de bond bedachte spelerspas.

Op naar de 100

Het is april 2006. Buiten is het 15 graden en binnen ontsteekt Paul Klijn de verlichting. In de vitrine ligt een horloge met een heus ZCFC-logo. Het is te koop voor 25 euro. Het hebbedingetje zal over 25 jaar best nog wel lopen. Dan bestaat onze club een eeuw. Op naar de 100. Met een lach en een traan. Net zoals de afgelopen 75 jaar. Laat de champagnekurken maar knallen. Proost op deze wel heel bijzondere club!